Żyją obok nas? Z nami? Wbrew nam? Mniejszości narodowe i imigranci to obecnie bardzo aktualny temat w Europie. Teatr jako miejsce interakcji z otaczającym światem może stać się przestrzenią rozpoznania tego problemu – sferą otwarcia na mniejszości i podjęcia z nimi dialogu.
Fala emigracji osób z Ukrainy do Polski zaczęła stopniowo narastać w 2014 roku po wybuchu wojny rosyjsko-ukraińskiej i aneksji Krymu. Po eskalacji agresji Rosji wobec Ukrainy w lutym 2022 roku granicę polsko-ukraińską przekroczyło ponad 17 milionów uchodźców wojennych. Część z nich wróciła po pewnym czasie do swojej ojczyzny, część wyjechała do innych krajów, ale niektórzy zostali. Obecnie Ukrainki i Ukraińcy są najliczniejszą (oficjalnie 1,4 miliona) grupą cudzoziemców w Polsce, stanowiąc nieco ponad 80 procent ogółu obcokrajowców. Aż 87 procent tej grupy to kobiety i dzieci.
Chodziło nam o poznanie realnych doświadczeń imigracyjnych, dlatego realizację projektu rozpoczęliśmy od badań społecznych, które pozwoliły nam dotrzeć do autentycznych historii osób reprezentujących migrantów ukraińskich we Wrocławiu. W międzyczasie wybuchła wojna w Ukrainie, która brutalnie przedefiniowała znaczenie naszych działań – jak stwierdził reżyser Gianluca Iumiento: To, co było w Polsce ważnym tematem, mianowicie imigracja ukraińska, stało się tematem ważnym dla całego świata. Projekt dla części uczestników okazał się przepracowaniem świeżej traumy.
Poniżej załączamy raport z przeprowadzonych badań oraz historie indywidualne osób biorących udział w badaniu.
Badania zostały przeprowadzone przez Joannę Jankowską z IPC Institue.
Raport do pobrania poniżej:
📜 Raport Teatr Polski I _ plik docx _ PDF
📜 Raport Teatr Polski II – Historie indywidualne _ plik docx (1)